تحقیق درباره رموز تند خوانی باعث شده است که باکمال تعجب راه حل را نه در چشم بلکه در مغز پیدا کنیم.
در سال های اخیر، حجم مجلات و کتاب هایی که از موسسات انتشاراتی سرتاسرجهان سرازیر می شوند، تقریبا به نسبت غیرقابل کنترلی رسیده است.
به علاوه، با اختراع کامپیوتر و … مطالب خواندنی بسیاری برای افراد بوجود آمده است.
چند دهه پیش، یک فرد معمولی قادر بود به راحتی از رود های اطلاعات عبور کند، اما الان آن رودها به سیلاب هایی مبدل شده اند که احتمال دارد ما را در خود فرو ببرند.
تندخوانی در ابتدای همین قرن شکل گرفته است، یعنی زمانی که انتشار ناگهانی مطالب،کتاب ها و نشریات به حدی زیاد شد که خوانندگان قادر نبودند با سرعت معمول از عهده مطالعۀ آن ها برآیند.
تاثیر جنگ جهانی در تند خوانی
با وجود این اکثر دوره های مقدماتی تندخوانی، بر مبنای اطلاعاتی از منبعی غیر منتظره، یعنی نیروی هوایی سلطنتی بوده است.
در طول جنگ جهانی اول، کارشناسان نیروی هوایی دریافته بودند که در زمان پرواز تعدادی از خلبان ها قادر به تشخیص هواپیماهای خودی از فاصله دور نیستند.
این موضوع در موقعیت های سرنوشت ساز نبرد هوایی، مشکل مهمی به شمار می آمد و متخصصان به فکر چاره جویی و پیدا کردن راه حل افتادند.
آن ها دستگاهی به نام محرک نما ساختند که در فواصل کوتاه زمانی تصاویری را روی پرده بزرگ نشان می داد.
آنها نخست تصاویر نسبتا بزرگی از هواپیماهای خودی و دشمن را به آهستگی نمایش دادند، به تدریج زمان نمایش را کوتاه تر کردند و همزمان اندازه را کاهش و زاویه دید تصاویر را تغییر دادند.
با کمال تعجب متوجه شدند که با آموزش، فرد عادی می توانست زمانیکه که تصاویر به مدت یک پنجم صدم ثانیه روی پرده نمایش داده شده بود، تقریبا تصاویر نقطه مانند هواپیماهای مختلف را تشخیص دهد.
شکسته شدن یک باور محدود کننده درباره تندخوانی
با استدلال مشابه به این، چنانچه چشم ها می توانند با این سرعت شگفت انگیز مشاهده کنند، پس سرعت مطالعه را می توان به طور چشم گیری بهبود بخشید.
بنابراین باوری محدود کننده در مورد مطالعه و سرعت دیدن چشم های انسان شکست و تصمیم گرفتند که این اطلاعات را در مورد مهارت خواندن نیز بکار گیرند.
با استفاده از همان وسیله ابتدا کلمه ای بزرگ را به مدت پنج ثانیه روی پرده نشان دادند، کم کم اندازه کلمه را کاهش و مدت هر نمایش را کوتاه کردند.
سرانجام چهار کلمه را به طور همزمان به مدت یک پنجم صدم ثانیه روی پرده نشان دادند و افراد باز هم می توانستند آنها را بخوانند.
در نتیجه این تحقیقات،مبنای اکثر دوره های تند خوانی شد.
اولین جرقه های تولد تند خوانی
در اواخر قرن نوزدهم برخی از اولین مطالعات در زمینه توانایی سریع خواندن چشم صورت گرفت.
در حدود سال 1878 ، امیل جاول، چشم پزشک فرانسوی که او را به خاطر کار ارزشمندش در زمینه تصحیح اسکینت ها به یاد می آورند ، آزمایش هایی را انجام داد که بواسطه آن نقش چشم در خواندن مشخص شد.
او متوجه شد که چشم یک سری “جهش” (به نام “ساکاد”) را در امتداد خط انجام می دهد و متوقف می شود تا اطلاعات را در هر “توقف” دریافت کند.
وی همچنین تصریح کرد که افراد می توانند تکه های متن را بجای خواندن تک تک کلمات درک کنند.
حدود شش سال بعد ، مقالات در مجلات شش سال بعد مقالات متعددی در زمینه خواندن در مجلات مختلف منتشر شد.
به طور جدی مبحث تند خوانی از هاروارد شروع شد و رفته گسترش یافت.
معلمی به نام ایولین وود در سال ۱۹۵۰ برای اولین بار از واژه تندخوانی استفاده کرد و رفته رفته توسط آموزش های این معلم تندخوانی محبوبیت یافت.
او در سراسر کشور سمینارها و کلاس هایی تشکیل می داد و تند خوانی را آموزش می داد. عمده شهرت وی به خاطر آموزش تند خوانی به جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، است.
بعد از آن آموزشگاه های متعدد پویا به سرعت توسعه یافتند و سرعت متوسط یک تندخوان توانا به تدریج به حد مانع بزرگ بعدی یعنی 1000 کلمه در دقیقه رسید.
بعد از مدتی مدتی این مانع هم برطرف شد و تندخوان های سریع امروزی پا به عرصه ظهور گذاشتند.
مطالعه بیشتر: رکورد داران تندخوانی اخیر جهان چه کسانی هستند؟
مراجع:
- سایت ویکی پدیا
- سایت اسپید ریدینگ
- کتاب تندخوانی پیشرفته تونی بازان